Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο σχετικά με μία νέα καινοτομία σε επίπεδο συσκευασίας της κλασικής μεγαλόκαρπης τομάτας. Όντως έξυπνη συσκευασία που προσφέρει προστιθέμενη αξία στο προϊόν και ίσως και μία νέα εμπειρία στους καταναλωτές που μπορούν να την πληρώσουν.
Όμως αυτό είναι το ζητούμενο στην Ελλάδα των μικροκαλλιεργητών;
Και πριν ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου θα ήθελα να τονίσω για ακόμη μία φορά ότι το Branding δεν είναι μόνο συσκευασία. Το Branding βασίζεται στο «Γιατί» μιας επιχείρησης, στις αξίες και τα πιστεύω των ιδρυτών της. Θα πρέπει να εκφράζεται με ένα Brand Story που είναι το story των ιδρυτών της και που αγγίζει το «Γιατί» του target-group στο οποίο απευθύνεται.
Η Περίπτωση της WonderPlant Α.Ε.
Αυτό το άρθρο που διάβασα λοιπόν μας μιλάει για μία επιχειρηματική κίνηση της WonderPlant Α.Ε. Είναι όντως ένα άρθρο που αναφέρεται σε ένα case πρωτοποριακό για τα Ελληνικά δεδομένα.
Όμως υπάρχει κι ένα αλλά…
Η συγκεκριμένη εταιρεία έχει στην ιδιοκτησία της ένα θερμοκήπιο 100.000 τμ. και άλλα 20.000 τμ. με εγκαταστάσεις υποστήριξης της παραγωγικής διαδικασίας. Για να στηθεί αυτή η επιχείρηση επενδύθηκαν 25 εκ. €!!! Και πραγματικά αναρωτιέμαι… ποιος θα μπορούσε στην Ελλάδα να κάνει μία τέτοια επένδυση; Μα φυσικά μεγαλοεπιχειρηματίες και όχι μικροκαλλιεργητές.
Όμως, πολύ σωστά αναφέρεται μέσα στο άρθρο, ότι για να είναι δυνατή η δημιουργία αυτής της καινοτόμας συσκευασίας δαπανήθηκαν πολλά χρήματα γιατί απαιτείται η κατάλληλη υποδομή. Επίσης (συμπληρώνω εγώ) απαιτείται η ύπαρξη επιχειρηματικού πνεύματος και επιχειρηματικών ικανοτήτων. Και φυσικά, πρόκειται για ένα προϊόν που ανήκει, θα μπορούσαμε να πούμε, στην κατηγορία των προϊόντων πολυτελείας. Αυτό σημαίνει ότι απευθύνεται σε ένα πολύ ιδιαίτερο target-group που έχει μία σχετική άνεση να το πληρώσει.
Και Συνεχίζω να Αναρωτιέμαι…
- Ποιος μπορεί στην Ελλάδα του σήμερα να πληρώσει ένα τέτοιο προϊόν;
- Ποιος μικροπαραγωγός, που υπάρχουν χιλιάδες από δαύτους στην Ελλάδα (σ’ αυτούς στηρίζεται η αγροτική παραγωγή) μπορεί να κάνει μία τέτοια επένδυση;
- Γιατί θα πρέπει να δημιουργούνται προϊόντα τέτοιου είδους; Τυποποιημένα προϊόντα από τέτοιου είδους καλλιέργεια (θερμοκηπιακή υδροπονική, μη βιολογική) όταν όλος ο πλανήτης και μάλιστα και πολλά start-ups των ΗΠΑ στρέφονται σε μορφές καλλιέργειας πιο φιλικές προς το περιβάλλον, πιο βιώσιμες, πιο αειφορικές και στην αξιοποίηση των «άσχημων» πρωτογενών προϊόντων;
- Μήπως μέσα απ’ αυτού του είδους την αγροδιατροφική επιχειρηματικότητα συμβάλλουμε στην ενίσχυση της ήδη υπάρχουσας «αποκλίνουσας» συμπεριφοράς των κολοσσών του παγκόσμιου αγροδιατροφικού τομέα που ελέγχει τους πόρους, που εισάγει γενετικά τροποποιημένα φυτικά είδη, και επιβάλλει την ομοιομορφία στα ράφια των super-markets συμβάλλοντας στην αύξηση του food waste με μόνο στόχο φυσικά τον υπέρμετρο πλουτισμό και τον έλεγχο της τροφής και άρα των ανθρώπων;
- Μήπως μέσα απ’ αυτού του είδους την αγροδιατροφική επιχειρηματικότητα δημιουργούμε μονοπώλια που είναι καταστροφικά για τους μικροκαλλιεργητές και σβήνουν κάθε ελπίδα αναδιάρθρωσης του αγροδιατροφικού τομέα στην Ελλάδα;
- Μήπως μ’ αυτόν τον τρόπο συνεχίζουμε να χειροκροτούμε πράξεις, δράσεις και συμπεριφορές που συνέβαλαν στην «καταστροφή» του αγροδιατροφικού τομέα στην Ελλάδα (αλλά και της ίδιας της Ελλάδας τελικά);
- Μήπως μ’ αυτόν τον τρόπο ενισχύουμε το νεοδαρβινικό μοντέλο, το μοντέλο του «ανταγωνισμού» που οδηγεί στην έλλειψη ισορροπίας τόσο σε επίπεδο Φύσης όσο και σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων; Ένα μοντέλο που πλέον μεγάλο μέρος της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας το αποδομεί διότι στηρίχθηκε σε λάθος παραδοχές του Δαρβίνου.
