Αυτό λοιπόν που κατέδειξαν οι έρευνες είναι ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων παρατηρούνται πέντε ειδών συμπεριφορές.
- Στην πρώτη ομάδα ανήκουν αυτοί που διαλέγουν τα σημασμένα μονοπάτια με την προϋπόθεση ότι δεν είναι κατακόρυφα η πολύ ανηφορικά, ακόμη και εάν είναι προφανές ότι την πινακίδα την έβαλε κάποιος “σπόνσορας”. Λανθασμένες επιλογές προμηθευτών, η προσπάθεια για εύκολο κέρδος, η νομοθέτηση “λαϊκών” μέτρων χωρίς θεσμική ανάλυση συνεπειών είναι κλασικά παραδείγματα συμπεριφορών που ξεκινούν από αυτού του είδους τις αποφάσεις
- Στη δεύτερη ομάδα ανήκουν αυτοί που αντί να πάρουν μια απόφαση κάθονται στην άκρη και κλαίνε την μοίρα τους αντιδρώντας στην οποιαδήποτε παραίνεση η επιχειρηματολογία από άλλους περαστικούς. Είναι αυτοί που θα σου πούνε χίλιους λόγους γιατί η ιδέα σου είναι λάθος και θα αποτύχει. Είναι αυτοί που πρακτικά ποτέ δεν έχουν δικές τους ιδέες αλλά αναμασούν μετά μανίας όσα ακούν η διαβάζουν σε ιστοσελίδες και τον τύπο που οι συντάκτες τους σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο. Φυσικά όταν η “δίψα” φθάσει στο απροχώρητο, θα ακολουθήσουν το δρόμο της προηγούμενης ομάδας αλλά πολύ σπάνια θα φθάσουν να πιούν νερό και τις περισσότερες φορές θα καταλήξουν να αγοράσουν το μπουκαλάκι με το νερό για € 100. Οι περισσότερες επιχειρήσεις που κλείνουν σε περιόδους ύφεσης έχουν επικεφαλής παρόμοιους επιχειρηματίες. Τα συμπεράσματα δικά σας.
- Στην τρίτη ομάδα είναι αυτοί που ακολουθούν την πεπατημένη. Αυτοί δεν σηκώνουν καν το κεφάλι να ψάξουν για πινακίδες. Αντ’ αυτού ψάχνουν να βρουν από που πέρασαν οι περισσότεροι από τους προηγούμενους, το δρόμο με τις περισσότερες πατημασιές. Η πλειονότης των επιχειρήσεων που δεν θα προοδεύσουν ποτέ -και θα κλείσουν το πολύ σε μια δεκαετία λόγω κοινωνικού κορεσμού από τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που προσφέρουν η την μετριότητα τους -ανήκουν σε αυτή την ομάδα. Και ενώ σε επιχειρησιακό επίπεδο το πρόβλημα που δημιουργείται από αυτές τις συμπεριφορές μπορεί να αποσβεστεί κοινωνικά, όταν εμφανίζονται σε επίπεδο πολιτικής, σταματάνε την πρόοδο. Γιατί η κοινωνική πρόοδος όντας θεσμική, βασίζεται στην μεταβολή και όχι την πεπατημένη για να επιτευχθεί.
- Στην τέταρτη ομάδα ανήκουν αυτοί που χωρίς πολύ σκέψη επιλέγουν συνήθως το κατακόρυφο μονοπάτι. Οι οραματιστές αυτής της κοινωνίας. Αυτοί που θέλουν αποτελέσματα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αυτούς που εφευρίσκουν τρόπους να κατεβάσουν το νερό στη διασταύρωση αντί να ανέβουν ξανά το βουνό. Αυτούς που άμα πετύχουν- και περίπου ένας στους δεκαεπτά συνήθως τα καταφέρνει την τρίτη φορά που θα το επιχειρήσει-όλοι οι υπόλοιποι θέλουν να μιμηθούν (αλλά εκ του ασφαλούς). Η κοινωνία που ζούμε ως επί το πλείστον έχει διαμορφωθεί από αυτούς. Δέστε τους ιδρυτές της Virgin, της Amazon η της Apple, τους ιδρυτές των γιατρών χωρίς σύνορα η της Greenpeace για να καταλάβετε τι εννοώ. Ο όρος που χρησιμοποιείται στην κοινωνιολογία για να τους περιγράψει είναι Institutional Entrepreneurs, ελληνιστί Θεσμικοί Διαμορφωτές (;).
- Τελικά υπάρχει και η πέμπτη ομάδα περίπου το 3/1000, η εξαίρεση του κανόνα. Αυτοί που είτε από ένστικτο είτε λόγω παιδείας είτε λόγω υψηλής ευφυΐας, είτε μιας μίξης των τριών, κάνουν πάντα εμπεριστατωμένη ανάλυση πριν διαλέξουν ένα μονοπάτι. Αυτούς και τους πετυχημένους από την προηγούμενη ομάδα θα τους βρείτε σε όλα τα ιστορικά κείμενα, μια και αυτοί στην ουσία γράφουν την Ιστορία μας.
Στο δια ταύτα:
- Η βεβαιότητα σε επίπεδο επιχειρηματικό είναι ουτοπία. Μην χάνεις τον χρόνο σου αναζητώντας την. Αν κάτι ακούγεται πολύ καλό για να είναι αλήθεια τότε σίγουρα είναι διαφήμιση ΕΚΤΟΣ εάν ισχύει ο τέταρτος κανόνας παρακάτω.
- Η αβεβαιότητα 9/10 φορές οφείλεται στην άγνοια μας παρά στην έλλειψη λύσεων. Εάν κρίνονται πολλά από αυτήν την απόφαση, προσέλαβε ένα ειδικό και κρίνε τον με βάση τον κανόνα τέσσερα παρακάτω.
- Η επισφάλεια είναι το ιδεατό από επιχειρηματικής πλευράς μέρος να βρίσκεστε διαρκώς, με κάποιες προϋποθέσεις φυσικά. Αυτές είναι ότι
α. έχετε αναλύσετε όλα τα πιθανά δυσάρεστα σενάρια. Για εμάς τους Έλληνες αυτό γίνεται ενστικτωδώς. Και ο τελευταίος Έλληνας θα επικαλεστεί χίλιους λόγους ότι η ιδέα που έχεις δεν θα πετύχει. Άκουσε τους προσεκτικά και -όταν έχεις τον πλήρη κατάλογο όλων των επισφαλειών φτιάξε για κάθε ένα πλάνο Β και
β. Αν το άθροισμα της αρχικής πιθανότητας επιτυχίας συν αυτής από το πλάνο Β είναι μικρότερη του 80-85% φτιάξε και πλάνο
γ. Εάν αποφασίζεις χωρίς ειδικούς διάλεξε την απόφαση με την μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας και με ανεκτό (επιχειρηματικά) κόστος του πλάνου Β.
- Τελικά αν αναγκαστείς να ακολουθήσεις “διαφημιστικές” πινακίδες ζήτησε τους προμηθευτές ιδεών που διάλεξες να πληρωθούν με ποσοστό από τα επιπλέον κέρδη που θα σου εξασφαλίσουν. Αυτός είναι και ο πιο εύκολος τρόπος για να διαπιστώσεις αν η πινακίδα είναι αληθινή η όχι.
Δημοσιεύτηκε στο epixeiro.gr
