Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, έχουν πυροδοτήσει τα τελευταία χρόνια τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκφρασμένη κυρίως ως προσφυγική κρίση, αλλά και ως παράλληλη αύξηση του φαινομένου της μετανάστευσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε., τα τρία τελευταία έτη (περίοδος έξαρσης του εμφυλίου πολέμου στη Συρία και εξωτερικών επεμβάσεων) ο αριθμός των προσφύγων έχει αυξηθεί κατά 50%.
Ο αριθμός των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την κατοικία τους λόγω του πολέμου στη Συρία υπολογίζεται στα 5,5 εκατομμύρια, με το 50% των προσφύγων να είναι ήδη γυναίκες και παιδιά. Η Τουρκία είναι ο πρώτος σταθμός των μετακινούμενων πληθυσμών. Οι χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης εμφανίζονται ως ο τελικός προορισμός των προσφύγων, κάποιες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλκανικής Χερσονήσου αποτελούν “ζώνη μετάβασης”, ενώ η Ελλάδα η “πύλη εισόδου” των προσφύγων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω και της μεγάλης ακτογραμμής. Ωστόσο, μετά τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας και λόγω μη αρμονικής πολιτικής από τα ευρωπαϊκά κράτη στο ζήτημα της μετεγκατάστασης, χιλιάδες πρόσφυγες έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ο αριθμός των διαμενόντων – σε δομές μάλιστα που είχαν σχεδιαστεί ως προσωρινές – ξεπερνά κατά πολύ τις υπάρχουσες δυνατότητες. Γενικότερα, σε Ελλάδα και Τουρκία είναι ορατή πλέον η τάση μόνιμης ή μακροπρόθεσμης εγκατάστασης προσφύγων, αλλά και οι ανάγκες που ανακύπτουν όσον αφορά όχι μόνο την περίθαλψη και τη βασική βοήθεια, αλλά και την ομαλοποίηση της ζωής των προσφύγων και την εναρμόνισή τους με τις τοπικές κοινωνίες. Στα πλαίσια αυτά, αναπτύσσεται το ευρωπαϊκό έργο ERASMUS+ “ICRSI – International Cooperation for rehabilitation and social integration of women refugees in Turkey and in Europe!”, από το Πανεπιστήμιο του Gaziantep – περιοχή της Τουρκίας όπου διαβιώνει μεγάλος αριθμός Σύριων προσφύγων και όπου έχουν παρατηρηθεί συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες πρόσφυγες που ζουν εκτός των κατασκηνώσεων. Υπό αυτό το πρίσμα, έλαβε χώρα στην ιστορική πόλη του Λοτζ (Łódź) της Πολωνίας στις 28 και 29 Αυγούστου 2017 η τρίτη διακρατική συνάντηση του έργου. Οι συμμετέχοντες εκ μέρους του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Επιχειρηματικότητας, Άννα Κορωνιώτη, Ηλίας Μπαμπαγενές, Μαρία Κεραμίδα και Χρήστος Μπαμπαλής, είχαν την ευκαιρία από κοινού με τους εταίρους από Αλβανία, Λετονία, Πολωνία, Ρουμανία, Τουρκία και Τσεχία, να παρουσιάσουν την κατάσταση των προσφύγων στη χώρα τους και να αναδείξουν τις πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της κοινωνικής ένταξης.
Στο meeting που έγινε στο χώρο του Πανεπιστημίου Οικονομικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών (The University of Humanities and Economics) του Łódź, προετοιμάστηκαν και συζητήθηκαν ενδελεχώς παρουσιάσεις που πραγματεύτηκαν τα πεδία της απασχόλησης, της εκπαίδευσης, της ψυχαγωγίας αλλά και της ψυχολογικής στήριξης. Τα προαναφερθέντα είναι μέσα, τα οποία βοηθούν αποτελεσματικά τους πρόσφυγες να ενταχθούν κοινωνικά στο νέο τους περιβάλλον. Επίσης, πρωτοβουλίες ΜΚΟ σε συνεργασία με τους δήμους όπως μαθήματα γλώσσας, γραφειοκρατικά ζητήματα, οικονομική βοήθεια, κατεύθυνση για παροχές υγείας, στέγαση αλλά και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, ειπώθηκαν και αναλύθηκαν. Επιπλέον, αναφέρθηκαν με στατιστικά στοιχεία τα hotspots της Ελλάδος αλλά και οι κάθε είδους παροχές που δίνονται από τους εκάστοτε οργανισμούς συνεργαζόμενους με την Πολιτεία.
Τελικά, έγινε συζήτηση για περαιτέρω ενέργειες που θα βοηθήσουν το προσφυγικό έργο, όπως η δημιουργία και διανομή ενημερωτικού υλικού στους πρόσφυγες με όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, π.χ. επείγοντα περιστατικά, μεταφρασμένο σε όλες τις πιθανές γλώσσες για να έχουν εύκολα όλοι πρόσβαση σε αυτές. Η επόμενη διακρατική συνάντηση είναι προγραμματισμένη να λάβει χώρα το Νοέμβριο στην Ελλάδα, στην πόλη της Λάρισας.
