Η ενότητα των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο. H αύξησή της οικονομικής αποδοτικότητας των χωρών που απαρτίζουν την ένωση οφείλεται στο νόμο της Κοινής Αγοράς. Είναι ήδη αποδεδειγμένο ότι η πολιτική και κοινωνική αποτελεσματικότητα στηρίζεται στην ικανότητα δίκαιης κατανομής προνομίων και εσόδων ανάμεσα σε χώρες και περιοχές. Ως εκ τούτου, μεγάλα χρηματικά ποσά δίνονται στην περιφερειακή πολιτική και τις ενέργειες που χρειάζεται να γίνουν για να εξασφαλιστεί η ισότητα του επιπέδου ανάπτυξης και διαβίωσης των περιοχών.
Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο δεν υπάρχει ξεκάθαρος στόχος της περιφερειακής πολιτικής , αλλά σε γενικές γραμμές υποδηλώνεται. Η συνθήκη του Άμστερνταμ δηλώνει ότι σκοπός της κοινωνίας είναι η μείωση των ανισοτήτων στην ανάπτυξη των περιοχών σε όλα τα επίπεδα και η υπερνίκηση της αντιξοότητας των λιγότερο ανεπτυγμένων περιοχών και νησιών. Οι περιφερειακές πολιτικές συχνά έχουν στόχο τη μείωση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και οικονομικά ασθενέστερων. Σε μια τέτοια περίπτωση η ισότητα της ανάπτυξης των περιοχών θεωρείται επιτακτικός όρος για την κοινωνική ισότητα. Τα χρήματα που διατίθενται στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής (λ.χ. η ανακούφιση ανέργων, η κοινωνική στήριξη) δεν είναι αρκετά για να ξεπεραστεί το χάσμα μεταξύ πλουσίων και οικονομικά ασθενέστερων.
Για την ώρα η πανευρωπαϊκή περιφερειακή πολιτική δεν είναι αποτελεσματική αφού αδυνατεί να λύσει το πρόβλημα της ανισότητας. Εξαιτίας ορισμένων διαρθρωτικών και θεσμικών παραγόντων οι οικονομικά ασθενείς περιοχές δεν έχουν καταφέρει να χρησιμοποιήσουν τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματά τους σε αντίθεση με τις πιο εύρωστες περιοχές. Η περιφερειακή πολιτική της Ευρώπης δεν λαμβάνει υπ’ όψη ότι τα πλουσιότερα κράτη έχουν τη δυνατότητα να κατανείμουν ευκολότερα τον εθνικό τους πλούτο. Η παρέμβαση της κυβέρνησης κάθε κράτους στην οικονομία θα πρέπει να βασίζεται σε κριτήρια αμεροληψίας ή αποδοτικότητας.
Το Ίδρυμα Bertelsmann έχει εκδώσει την αναφορά του στην οποία μιλάει για τον πλούσιο βορρά και τον οικονομικά ασθενέστερο νότο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει αναπτύξει ένα πίνακα κοινωνικής δικαιοσύνης βασισμένο σε 35 κριτήρια. Το Ίδρυμα θεωρεί ότι το τεράστιο κενό μεταξύ βορρά και νότου της Ε.Ε. μπορεί να αποτελέσει τον λόγο διάσπασης της Ε.Ε. Αυτό το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο κρίσιμο στην εποχή της οικονομικής κρίσης. Για την ώρα το 25% των νέων ανθρώπων στην Ε.Ε. βρίσκεται υπό την απειλή της φτώχειας. Αν η τάση παραμείνει η ίδια αυτό θα προκαλέσει διαρκείς αναταραχές και βαθιά δυσαρέσκεια των ευρωπαίων πολιτών κάτι που μπορεί να οδηγήσει την Ε.Ε. σε κατάρρευση.
