Συχνά ακούω την έκφραση «…η εταιρεία στην οποία εργάζομαι δε διαθέτει πόρους για την εκπαίδευσή μου» ή «…ο προϊστάμενός μου δεν εγκρίνει να παρακολουθήσω το Χ σεμινάριο» ή «…αν δεν πληρώσει η εταιρεία μου, εγώ δεν συμμετέχω σε αυτή την εκπαίδευση» κ.ο.κ.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Μέχρι πριν κάποια χρόνια, οι πόροι των εταιρειών ήταν αρκετοί και διατίθεντο αφειδώς για την εκπαίδευση και κατάρτιση του προσωπικού τους. Η ανάπτυξη και βελτίωση των ικανοτήτων, των γνώσεων και των δεξιοτήτων των εργαζομένων συμπεριλαμβάνονταν, τρόπον τινά, στα «προσφερόμενα» από τις εταιρείες. Σήμερα, στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε και με τα κοινωνικο-οικονομικά δεδομένα να αλλάζουν με ρυθμούς ταχύτατους, το να περιμένουμε κάποιος άλλος να ενδιαφερθεί για την δική μας ανάπτυξη και βελτίωση μοιάζει, αν μη τι άλλο περίεργο, για να μην πω ουτοπικό.

Φυσικά, κανείς δεν παραγνωρίζει το γεγονός ότι τα οικονομικά δεδομένα είναι δύσκολα πλέον και για τους πολίτες, όπως ακριβώς είναι και για τις επιχειρήσεις. Το σημείο-κλειδί όμως είναι εκεί ακριβώς. Εάν υποθέσουμε ότι η εταιρεία στην οποία εργαζόμαστε αποφασίσει ότι δεν της είμαστε πλέον απαραίτητοι, ή εάν μέσω κάποιας συγχώνευσης/αλλαγής αντικειμένου/εξαγοράς/κ.λπ. η θέση μας καταργηθεί, τι γίνεται; Ποιος διασφαλίζει το ότι θα έχουμε εργασία και αύριο; Ποιος διασφαλίζει ότι θα συνεχίσουμε και αύριο να κάνουμε την δουλειά που κάνουμε μέχρι σήμερα; Εάν η εργασία την οποία μέχρι σήμερα προσφέρουμε αντικατασταθεί από ένα μηχανογραφικό σύστημα ή από ένα αυτοματοποιημένο τεχνολογικό περιβάλλον, εμείς τι λόγο ύπαρξης θα έχουμε; Εάν εμείς οι ίδιοι δεν ενδιαφερθούμε για την περαιτέρω ανάπτυξη και βελτίωσή μας, ποιος άλλος θα ενδιαφερθεί; Η απάντηση είναι απλή. Κανείς.

Με βάση λοιπόν το ανωτέρω πλαίσιο, και μιλώντας πάντα για τον τομέα της Διοικητικής/Γραμματειακής Υποστήριξης, θα πρέπει να δούμε την πορεία και την εξέλιξή μας με διαφορετικό μάτι. Ο κόσμος μας αλλάζει. Πληθυσμοί μετακινούνται, οργανισμοί που μέχρι χθες επιδείκνυαν υγιή δραστηριότητα ξαφνικά εξαφανίζονται από τον επιχειρηματικό χάρτη ή αλλάζουν έδρα ή συγχωνεύονται. Οι νέες τεχνολογίες, δυστυχώς, εκτός από την θετική τους πλευρά έχουν και την αρνητική, όπερ σημαίνει ότι χέρια εργασίας αντικαθίστανται από πληροφοριακά συστήματα τα οποία δεν απαιτούν καν την φυσική παρουσία εργαζομένων σε κάποιο γραφείο. Νέες δομές δημιουργούνται, νέες απαιτήσεις δημιουργούνται σε γνώσεις/ξένες γλώσσες/δεξιότητες/κ.λπ.

Οι επιχειρήσεις σήμερα δεν αναζητούν γραμματείς οι οποίες να γνωρίζουν μόνο τα βασικά. Αναζητούν εξειδικευμένα στελέχη, αναζητούν αναβαθμισμένες ικανότητες, αναζητούν πολύπλευρες γνώσεις.

Εάν η επιχείρηση στην οποία εργαζόμαστε δεν αποτελεί πλέον για εμάς ασφαλές λιμάνι, εάν οι φιλοδοξίες μας ξεπερνούν τα όρια της εργασίας που σήμερα κάνουμε, εάν προσβλέπουμε σε κάτι πιο αναβαθμισμένο ή σε κάτι διαφορετικό, θα πρέπει να επιλέξουμε με προσοχή τα βήματά μας. Θα πρέπει να αφουγκραστούμε τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, να ψάξουμε, να μάθουμε, να ρωτήσουμε, να διαβάσουμε, να δικτυωθούμε. Να δούμε τι ξέρουμε και τι όχι. Να ενδυναμώσουμε και να αναδείξουμε τα δυνατά μας σημεία και να φτιάξουμε πλάνο για τα αδύνατα, και για τις γνώσεις εκείνες που πιστεύουμε ότι θα μας προσδώσουν αξία και θα μας πάνε ένα βήμα πιο πέρα ή θα μας οδηγήσουν σε κάποιο διαφορετικό μονοπάτι.

Εγώ θα ρωτήσω τα εξής:

Αποταμιεύουμε για τις διακοπές μας; Ναι (όσο μας επιτρέπεται φυσικά να αποταμιεύουμε, στις μέρες μας). Αποταμιεύουμε για τον γάμο μας; Ναι. Αποταμιεύουμε για τα παιδιά μας; Ναι. Αποταμιεύουμε για την υγεία μας; Ναι. Γιατί να μην αποταμιεύουμε και για την επαγγελματική μας ανάπτυξη και βελτίωση;

Και εσείς αναρωτηθείτε:

Πού και πώς θέλετε να είστε σε 1, 2 ή 5 χρόνια από σήμερα; Σε τι είστε καλή/ός; Σε τι όχι; Ποια είναι τα εμπόδια που ενδεχομένως βρίσκονται αυτή τη στιγμή στον δρόμο σας; Πόσο και σε ποιους τομείς είστε διατεθειμένη/ος να επενδύσετε για το μέλλον σας; Τι χρειάζεται να μάθετε; Για ποια πράγματα είστε υπερήφανη/ος; Αναδείξτε τα! Για ποια δεν είστε; Προσπαθήστε να τα βελτιώσετε!

Πρόσφατα σε κάποιο σεμινάριο, μία κυρία εκ των συμμετεχόντων η οποία δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη με την παρούσα εργασία της, παρουσίασε την απόφασή της και το πλάνο που είχε σχεδιάσει προκειμένου σε δύο χρόνια να είναι έτοιμη να εργαστεί σε δομές φιλοξενίας αλλοδαπών. Μέσα στο πλάνο της ήταν και η εκμάθηση της γλώσσας ουρντού*. Όταν κάποιος άλλος από τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο την ρώτησε «καλά, γιατί την γλώσσα ουρντού;» εκείνη απάντησε «γιατί όχι την γλώσσα ουρντού;».

Μην υποτιμάτε τον εαυτό σας. Μην υπερεκτιμάτε τον εαυτό σας.

Μην αναρωτιέστε «γιατί;». Αναρωτηθείτε «γιατί όχι;».

*Η γλώσσα ουρντού είναι μία από τις δύο επίσημες γλώσσες του Πακιστάν, και μία από τις επίσημες είκοσι δύο γλώσσες της Ινδίας.

Δημοσιεύτηκε στο semifind.gr