Ως δημοσιότητα (publicity) ορίζεται η δημοσίευση από κάποιον τρίτο (π.χ. εφημερίδα, περιοδικό, ραδιόφωνο, μπλογκ, ιστοσελίδες) ειδήσεων, πληροφοριών, γεγονότων κ.λπ. που αφορούν έναν οργανισμό ή ένα άτομο, χωρίς όμως να έχει αγοραστεί χρόνος ή χώρος. Αποτελεί έναν από τους κυριότερους στόχους των Δημοσίων Σχέσεων, αλλά και «ασφαλές καταφύγιο» για οξυδερκείς επιχειρηματίες, όπως η Ανίτα Ρόντικ, ιδρύτρια των Body Shop, και ο Ρίτσαρντ Μπράνσον, ιδρυτής του ομίλου Virgin, ο οποίος στα πλαίσια του λανσαρίσματος της Virgin Cola οδήγησε ένα τανκ συνθλίβοντας εκατοντάδες κουτάκια ανταγωνιστικών αναψυκτικών. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι πολλοί από τους πρώτους ηθοποιούς του κινηματογράφου, όπως η Ρίτα Χέιγουορθ, ο Γκάρι Κούπερ και η Οντρι Χέπμπορν, εμπιστεύθηκαν τις τύχες τους στον Χένρι Ρότζερς, πρωτοπόρο στην εκπόνηση εκστρατειών δημοσιότητας των σταρ του Χόλυγουντ.
Το Χόλυγουντ ανέκαθεν έβριθε ειδυλλίων τα οποία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τεχνάσματα για την προώθηση κάποιας ταινίας, είτε για να μπουν ξανά κάποιοι στο παιχνίδι της προβολής ανεβάζοντας το κασέ τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο Ροκ Χάτσον, τον οποίο, αν και ήταν κοινό μυστικό ότι ήταν ομοφυλόφιλος, η βιομηχανία του θεάματος επέμενε να τον ζευγαρώνει με λαμπερές πρωταγωνίστριες, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανός ο μύθος του γυναικοκατακτητή.
Αλλά και ο γάμος του Τομ Κρουζ με τη Νικόλ Κίντμαν, που κράτησε οκτώ χρόνια, ακολούθησε πιστά το προγαμιαίο συμβόλαιο που είχε υπογραφεί. Όπως και τα ειδύλλια του Φρεντ Αστέρ και της Τζίντζερ Ρότζερς, του Λεονάρντο Ντι Κάπριο και της Ζιζέλ, του Ματ Ντέιμον και της Πενελόπε Κρουζ, του Μπεν Αφλεκ και της Τζένιφερ Λόπεζ. Στη δε χώρα μας, η σόου-μπιζ δεν έχει μείνει πολύ πίσω με πιο εμφατική την περίπτωση πολύ γνωστής και όμορφης ηθοποιού, που συνδέθηκε, διαδοχικά, με δύο αστέρες του τραγουδιού.
Ο όρος «δημοσιότητα» εμφανίζεται για πρώτη φορά στο προσκήνιο το 1900, όταν ο Τζορτζ Μικαέλις ίδρυσε το Publicity Bureau (Γραφείο Δημοσιότητας). Το εν λόγω γραφείο μπορεί να πτώχευσε 11 χρόνια μετά, καθώς δεν κατάφερε να αντιπροσωπεύσει επάξια τους αμερικάνικους σιδηροδρόμους (οι οποίοι αργότερα δημιούργησαν δικό τους τμήμα Δημοσίων Σχέσεων), ο όρος ωστόσο θα καθιερωνόταν.
Σήμερα, φυσικά, δεν χρειάζεται να υιοθετήσουμε τα παράτολμα τεχνάσματα του Πάρκερ, του Λίπτον ή του Σιτροέν για να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον του Τύπου. Μία καινοτομία, μία φιλανθρωπική κίνηση, ένα χιουμοριστικό διαφημιστικό βίντεο, ακόμη και η εκκεντρικότητα στο ντύσιμο-εμφάνιση (π.χ. βλέπε Lady Gaga) ή η διασπορά ανυπόστατων ειδήσεων (π.χ. όλοι θυμούνται την ιστορία με τα «δίμετρα μοντέλα που αποβιβάστηκαν από τζιπ» στη Βαρβάκειο Αγορά), μπορεί να αρκούν ώστε να αποκτηθούν τα πολυπόθητα 15 (ίσως και παραπάνω) λεπτά της δημοσιότητας που, όπως ευαγγελιζόταν ο Αντι Ουώρχολ, αντιστοιχούν στον καθένα.
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί οίκοι μόδας χρησιμοποιούν τις επιδείξεις μόδας ή τους καταλόγους, όπου παρουσιάζουν εκκεντρικές ή πανάκριβες δημιουργίες, που αναμφίβολα κανένας δεν πρόκειται να αγοράσει, με την ελπίδα να αποσπάσουν την προσοχή του Τύπου. Το 1996, η εταιρεία γυναικείων εσωρούχων Victoria Secret ανέθεσε στο διάσημο μοντέλο Κλόντια Σίφερ να φορέσει το διαμαντένιο στηθόδεσμό της αξίας ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Μολονότι δεν πουλήθηκε ούτε ένας στηθόδεσμος, εντούτοις το όνομα της εταιρείας «φιγουράρισε» σε αναρίθμητα δελτία ειδήσεων και καλλιτεχνικών νέων, εφημερίδες και περιοδικά μόδας.
Δημοσιεύτηκε στο epixeiro.gr
